Dnevnik Juga Dnevne internet novine juga Srbije
Za vreme Turaka, gledajući sa Hisara, Leskovac je izgledao kao jedan veliki park sa brojnim stablima koja su nadvisivala prizemne kuće. Međutim, osim nekoliko većih bašti i saraja, naš grad je, do oslobođenja od Osmanlija, bio grad bez parka.
Prvi je podignut oko novosagrađene Gimnazije, ali nije preživeo bugarsku okupaciju tokom Velikog rata. Pored njega, na obroncima Hisara, oko Svetoilijske crkve, takođe je postojao park, koji je, između ostalog služio i za razne svetkovine i manifestacije, ali nije bio uređen, pa su ga crkvene vlasti izdavale za ispašu stoke. Početkom prošlog veka, zahvaljujući akciji omladinskog društva ‘Fidan” i prilozima građana, kupljeno je i postavljeno 50 klupa.
Drugo omiljeno izletište Leskovčana, bilo je ”Strelište”, pored Streljačkog kluba ”Kralj Milutin”. To je, ustvari, bila jedna poveća livada, oivičena drvećem, na prostoru gde se danas nalazi škola ”Kosta Stameković”.
Treći park, bio je smešten kod Železničke stanice, a ostao je zapamćen po incidentu, kada su visoki kraljevski oficiri svratili do Leskovca, pa iskoristili priliku da u parku napasu svoje konje. Oni su pak, sem trave, uništili, oljuštili i polomili drveće, a na pritužbe građana oficiri su odgovorili: Kakav park?!, Leskovčani mi pa znaju za park”.
Krajem 1920., na inicijativu komunističke opštinske uprave, obnovljen je park iza tadašnje Gimnazije, današnje Sajmište, ali je ubrzo uništen, da bi jednu deceniju kasnije, ponovo oživeo. Tada se i počelo sa naplaćivanjem sedenja u njemu- ovo zadovoljstvo koštalo je 50 para. Nakon ubistva kralja Aleksandra, poneo je njegovo ime, ali ipak ostao upamćen kao Sokolski.
Kada je 1927. godine, donet zakon, prema kome svaka opština, mora imati najmanje 5 hektara pod šumom, tadašnja uprava je odlučila da prostor na kome se nalazilo Tursko groblje, pretvori u park. Tada je počelo ravnanje terena, na kome će nići park ”Devet Jugovića”. Radovi su završeni 1928. Park je dobio električno osvetljenje i u njegovom centru se nalazio Spomenik kralju Aleksandru, koji je uklonjen nakon Drugog svetskog rata.
Izvor: Leskovac 101, Nebojša Dimitrijević
