Dnevnik Juga Dnevne internet novine juga Srbije
Aleksandar Stanković – Aca visoki oficir srpske vojske i divizijski general jugoslovenske vojske. U periodu od 1936. do 1940. godine bio je komandant Kraljeve garde.
Rođen 18. jula 1879. godine u Grdelici od oca Jovana, prvog predsednika Grdeličke opštine i majke Stojanke. U nižu školu Vojne akademije 32. klasa, stupio je po završenih 7 razreda gimnazije u Leskovcu, Vranju i Nišu. Višu školu Vojne akademije završio je sa 16. klasom. Nakon toga bio je na godišnjem odsustvu u Berlinu radi usavršavanja jezika i radi dopune opšteg obrazovanja. Po izlasku iz Niže škole Vojne akademije raspoređen je za vodnika 1901. godine u Prvom pešadijskom puku „Knjaza Miloša“. Potom od 24. aprila 1906. godine bio je vodnik u Pešadijskoj podoficirskoj školi, 16. Pešadijskog puka u Streljačkoj četi škole gađanja. Nakon završene Više škole bio je komandant čete u 16. Pešadijskom puku, a po povratku iz Berlina bio je komandant čete u Prvom pešadijskom puku „Knjaza Miloša“. Kao takav ušao je u Prvi balkanski rat učestvujući u svim borbama svoga puka, a potom u Drugi balkanski rat 1913. godine.
U Prvi svetski rat polazi kao komandant bataljona u Drugom prekobrojnom puku učestvujući u bici na Ceru, kada je na Kosanijskom vrhu ranjen 6. avgusta 1914. godine. Posle tri meseca, 30. novembra iste godine u borbama pri proterivanju Austrijanaca biva opet ranjen. Po prelasku Albanije, sa Krfa, odlazi za obrazovanje i kao komandant bataljona u Četvrtom dobrovoljačkom puku učestvuje u borbama u Dobrudži, 25. avgusta 1916. U opštem metežu u Rumuniji spasava princezu Mariju, koja kao bolničarka pomaže Stankoviću u lečenju, kada je u borbama sa Bugarima kod sela Kara Sinana po treći put bio ranjen u glavu i prsa. Kako se princeza Marija posle rata udala za kralja Aleksandra I Karađorđevića, Stanković se pobratimio sa kraljevskom porodicom.
Nakon rata zauzimao je položaje: komandanta bataljona u 16. Pešadijskom puku i Prvom pešadijskom puku, komandanta Prvog pešadijskog puka, komandanta Drinske pešadijske brigade, komandanta Dunavske divizijske oblasti kao i na položaju komandanta Kraljeve garde. Sa tog položaja je otišao u penziju.
Tokom Drugog svetskog rata živeo je povučeno i nije se mešao u politička dešavanja.
Preminuo je 2. maja 1948. godine u Beogradu. Sahranjen je na Novom Groblju.
Bio je oženjen učiteljicom Katarinom kćerkom Đorđa Hadži-Antića iz Vranja. U braku nisu imali dece.
Ovaj sadržaj je deo projekta koji je sufinansirao grad Leskovac. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
